Op 11 september kregen we een uitgeputte steenmarter binnen. Hij was erg mager en zwak. Normaal gezien zijn steenmarters behoorlijk agressief en houd je deze best niet vast zonder de nodige bescherming. Dit dier was zo zwak dat handschoenen normaal gezien zelfs niet nodig zouden geweest zijn. We gingen er meteen van uit dat het om parasieten zouden gaan zoals intestinale wormen maar eenmaal we in de muil van het dier keken konden we een open gehemelte zien. Bij aankomst hadden we al gezien dat enkele voortanden wat bloot lagen maar dachten dat dit door een gevecht kwam. Na het opmerken van het open gehemelte wisten we direct dat het om een schisis of hazenlip ging.
Over het algemeen worden deze aandoeningen geopereerd maar na een gesprek met onze dierenarts besloten we dit niet te doen. De opening en de plaats van het gat en de leeftijd van het dier zorgden ervoor dat het geen impact mocht hebben op zijn overlevingskansen. Hij was dus niet binnengebracht omwille van deze aandoening.
Na enkele dagen leek het alsof het dier epilepsieaanvallen kreeg. Hij takelde stelselmatig af en daarom besloten we dat het beter was hem te laten inslapen. Waarom het dier zwak was, zal voor altijd een vraag blijven. We veronderstellen dat hij een klap van een wagen moet gekregen hebben en dat hij daardoor neurologische problemen had. Door de neurologische problemen kon hij waarschijnlijk niet meer jagen of eten zoeken.
